قوله تعالى إنا أنْزلْنا التوْراة ما فرو فرستادیم تورات را، فیها هدى و نور در آن راه نمونى است و روشنایى، یحْکم بها النبیون تا حکم میکند بآن پیغامبران، الذین أسْلموا ایشان که گردن نهادهاند خداى را بر دین راست، للذین هادوا اینان را که برگشتند از راه، و الربانیون و الْأحْبار و ربانیان و دانشمندان ایشان، بما اسْتحْفظوا منْ کتاب الله بآن کتاب خداى که فرا ایشان سپرده بودند، و کانوا علیْه شهداء و ایشان بر آن گواهان بودند، فلا تخْشوا الناس شما از ایشان مترسید، و اخْشوْن و از من ترسید، و لا تشْتروا بآیاتی ثمنا قلیلا و بسخنان من بهاى اندک مخرید، و منْ لمْ یحْکمْ بما أنْزل الله و هر که حکم نکند بآنکه الله فرو فرستاد، فأولئک هم الْکافرون (۴۴) کافران ایشانند.
و کتبْنا علیْهمْ و نبشتیم بر ایشان، فیها در آن تورات، أن النفْس بالنفْس که در قصاص تن برابر تن است، و الْعیْن بالْعیْن و چشم بچشم، و الْأنْف بالْأنْف و بینى بر بینى، و الْأذن بالْأذن و گوش بگوش، و السن بالسن و دندان بدندان: و الْجروح قصاص و همه خیمها را قصاص هم چنان، فمنْ تصدق به هر که قصاص ببخشد، و عفو کند، فهو کفارة له آن عفو سترنده است گناهان این عفو کننده را، و منْ لمْ یحْکمْ بما أنْزل الله و هر که حکم نکند بآنچه خداى فرستاد، فأولئک هم الظالمون (۴۵) ایشان ستمکارانند بر خویشتن.
و قفیْنا على آثارهمْ و پس ایشان فرا داشتیم بر پیهاى ایشان، بعیسى ابْن مرْیم و پدید آوردیم عیسى مریم، مصدقا لما بیْن یدیْه من التوْراة گواهى استوار دار آن را که پیش روى فرا بود از تورات، و آتیْناه الْإنْجیل و وى را انجیل دادیم، فیه هدى و نور در آن راهنمونى است و روشنایى، و مصدقا لما بیْن یدیْه من التوْراة و گواهى استوار دار آن را که پیش وى فرا بود از تورات، و هدى و موْعظة للْمتقین (۴۶) و راه نمونى و پندى پرهیزگاران را.
و لْیحْکمْ أهْل الْإنْجیل و اهل انجیل را گوى تا حکم کنند، بما أنْزل الله فیه بآنچه الله فرو فرستاد در آن، و منْ لمْ یحْکمْ بما أنْزل الله و هر که حکم نکند بآنچه خداى فرو فرستاد، فأولئک هم الْفاسقون (۴۷) فاسقان ایشانند.
و أنْزلْنا إلیْک الْکتاب بالْحق و فرستادیم بتو قرآن براستى، مصدقا لما بیْن یدیْه من الْکتاب گواهى استوار دار آن را که پیش آن فرا بود از کتاب، و مهیْمنا علیْه و گوشوان و استوار بر سر هر کتاب که پیش از آن آمد.
فاحْکمْ بیْنهمْ حکم کن میان ایشان، بما أنْزل الله بآنچه الله فرو فرستاد، و لا تتبعْ أهْواءهمْ و بر پى بایست ایشان مرو، عما جاءک من الْحق از آنچه بتو آمد از راستى، لکل جعلْنا منْکمْ هر یکى را از شما کردیم و نهادیم، شرْعة و منْهاجا شریعتى ساخته و راهى نموده، و لوْ شاء الله و اگر الله خواستى، لجعلکمْ أمة واحدة شما را همه یک گروه کردى، و لکنْ لیبْلوکمْ لکن بیازماید شما را، فی ما آتاکمْ در آنچه شما را داد، فاسْتبقوا الْخیْرات پس شما بنیکیها شتابید،، إلى الله مرْجعکمْ جمیعا بازگشت همگان با خداست، با وى گردید، فینبئکمْ تا شما را خبر کند، بما کنْتمْ فیه تخْتلفون (۴۸) بآنچه در آن مختلف بودید.
و أن احْکمْ بیْنهمْ و حکم کن میان اهل کتاب، بما أنْزل الله بآنچه الله فرو فرستاد و لا تتبعْ أهْواءهمْ و بایست ایشان را پى مبر، و احْذرْهمْ و از ایشان پرهیز، أنْ یفْتنوک که ترا تباه نکنند و بنگردانند، عنْ بعْض ما أنْزل الله إلیْک از آنکه الله فرو فرستاد بر تو، فإنْ تولوْا ار پس برگردند، فاعْلمْ بدان، أنما یرید الله که میخواهد الله، أنْ یصیبهمْ ببعْض ذنوبهمْ که بایشان رساند، و ایشان را بگیرد بگناهان ایشان، و إن کثیرا من الناس و فراوان از مردماناند لفاسقون (۴۹) که از فرمان خداى بیرونند.
أ فحکْم الْجاهلیة یبْغون حکم اهل جاهلیت جویند! و منْ أحْسن من الله حکْما کیست از الله نیکو داورىتر، لقوْم یوقنون (۵۰) گروهانى را که بر ایمانند بىگمان.